Het is even stil geweest aan het blogfront, maar dat wil geenszins zeggen dat er in de tuin weinig is gebeurd. Integendeel zelfs. Sinds vorig jaar staat er een heuse kas waar we letterlijk de vruchten van plukken. De tomaten doen het er uitstekend. En dat betekent dat we in de bedjes ook meer ruimte overhouden voor de bonen, courgettes en aardappelen. En dat is mooi, zeker nu we ook een enthousiast team bij elkaar hebben.
En als alles goed loopt, hou je wat tijd over. En wat kun je in de winter dan beter doen dan snoeien?
Toen we net gestart waren met de tuin, inmiddels een jaar of vijf terug, is er langs de hele zijkant een haag geplant. Met soorten als haagbeuk, beuk, zomereik, veldesdoorn, witte kornoelje, liguster en kardinaalsmuts. De haag is flink gegroeid en nam afgelopen jaar deels zon weg van de moestuinbedden. Snoeien was dus nodig, maar al bij aanplant was er het idee er dan ook een vlechtheg van te maken. Dat is immers een goede manier om de heg enigszins laag te kunnen houden. En bovendien kunnen we zo de leerlingen van de school laten zien hoe in vroeger dagen, voor de komst van prikkeldraad, het vee buiten (of binnen) werd gehouden.
De techniek van het heggen vlechten heb ik twee winters geleden geleerd via een cursus vanuit Brabants Landschap. Naast een aantal avonden theorie en achtergrond, hoorde daar toe ook een ochtend praktijk bij. En wel in het walhalla van het Brabantse heggenlandschap: De Maasheggen. Het is dan ook geen verrassing dat de heg in die stijl is gevlochten. Maar doordat er met andere soorten is gewerkt (in de Maasheggen is het vooral meidoorn en sleedoorn), ziet de heg er toch aardig anders uit. Maar ik kijk er met plezier naar. Met wat hulp ben ik immers een flink eind opgeschoten. En natuurlijk ben ik benieuwd of na al dat hak- en snoeiwerk er dit jaar een mooie haag ontstaat. Wordt dus zeker vervolgd…
